Gidebilmek Şiiri - Samira Samiraninsiiri

Gidiyorum.
Kapıyı usulca çekiyorum üstüme,
ardımda kalan sesin
en çok içimde yankılanıyor.

Sana “kendine iyi bak” diyeceğim,
ama biliyorum…
bu cümle bazen bir vedadan çok
bir emanet gibi durur avuçta.

Kendine iyi bak;
çünkü insan en çok
kendini ihmal ederken kaybeder.
Çünkü kalp, kırılınca
en sessiz yerinden kanar
ve kimse görmez.

Kendine iyi bak;
gülüşünü pencere önünde unutma,
günlerin perdesini kapatma.
Bir çayı taşırma,
bir şarkıyı yarım bırakma,
bir sabahı “sonra”ya atma.
Sonra dediğin şey
bazen hiç gelmez.

Kendine iyi bak;
içindeki çocuğu
kışa bırakma.
Üşüyünce gurur yapma,
üstüne bir battaniye gibi
merhamet çek.

Kendine iyi bak;
gece olunca aklına düşen şeylere
hemen inanmamayı öğren.
Bazı düşünceler
karanlıkta büyüyen gölgeler gibi
gerçek sandırır kendini.

Kendine iyi bak;
kalbinin kapısını
rüzgâra açık bırak ama
fırtınaya teslim etme.
Her geleni “kader” sanma,
her gidenin izini
dua diye saklama.

Ben gidiyorum.
Bu gidiş, bir kaçış değil;
bazen insan
kendi yarasını büyütmemek için
uzaklaşır.

Ve yine de…
son sözüm aynı:
Kendine iyi bak.
Çünkü ben en çok
kendine iyi baktığın günlerde
içimde hafifliyorum.