Gibi Şiiri - Haluk Kutsi Gündaş

hiç alışılmadık günlerin birinde
gayet sakin
ve bir o kadarada hayattan bi haber
olacakları bir nehir bellemiş, koyvermiş vücudunu hırçın akan ırmağa.
o gün
bu alışılmışlığa,
bu gayet monotonlaşmışlığa son verme.
bir oh deme günüdür senin için.
tam kurtuldum deme günüdür,
bende bir kalbe savruldum,
savruldum ki;
çöl rüzgarlarının ta mezopotamyadan alıp geldiği
o ılık hava dalgası gibiyim,
kalbimin güney doğusunda.en soğuk zamanında bir çöl rüzgarı.....
esti, geldi, eritti buzlarımı.
sen beni,
sen tüm günlerimi
bahara döndüren kadın.
sen ulaşılmaz okyanusların
o en derin,
o en denizaltı giremez.
ama bir o kadarda o en güzel varlıklarını bağrında yaşatan.
daha çözülecek sırrı çok.
çözülmüşleri de, heyecan yaratan yerleri gibisin benim hayatımda.
sen bir sırsın.
cözülecek denklemlerle dolu.
ve bir okadar da çözülen her soru işareti,
kalbimde yeni bir pencere! ! !
perdelerinin her birinde senin baş harflerin.nakşedilmiş olan.
Ey sevgili,
seni...
ırakta babasının kucağında öldürülen çocuk kadar seviyorum!
seni
hiroşimada, okulda oturduğu sırada buhar olan kız kadar seviyorum!
seni
doğuda, kışın, iki metre derinlikteki karda, tam iki kilometre yürüyüp,
okula gitmeye çalışan.
o ayazın çocukları kadar seviyorum.
ve sevgili! ! ! !
seni ayazda baharaım,
üzüntüde neşem,
ölünce cennetim olacakmışsın gibi
seviyorum...! !