Gezindim Ömrünün Kıyılarında

Gezindim ömrünün kıyılarında,
ne bir davet vardı ne de bir yasak
yalnızca suskun taşlar,
adı unutulmuş sevdalar gibi sessiz.

Bir ömür ki seninle başlayıp
sensiz çoğalan bir yokluğa aktı.
Gözlerin, içimde gizli bir âyet gibi,
okundukça kanatır sabrın en derin yerini.

Ben sana varamadım,
ama seninle eksildim her seherde.
Tenimde solan her bahar,
bir gülüşünün ardından sürgüne düştü.

Bir zamanlar ellerin vardı
rüzgâra emanet ettiğim
şimdi dokunsam da geçmişe,
bir hayalin üzerinden geçer parmaklarım.

Ey adı iç çekişte anılan sevgili,
ben seni en çok olmadığın yerde sevdim.
Ve en çok, susarken anlattım içimdeki yangını,
bir alev gibi yanıp duran
tek hecesi sen olan dualarımda...