Ölüm Der Ki Şiiri - Mim Mustafa Hakan

Sona gelmiş artık yolum.
Mecâlim yok, kalkmaz kolum.
Kime baksam, sağım solum.
Nere gitsem, sanki bolum.
Ölüm der ki gel kendine.

Bu tezgâhta tez yoruldum.
Ne paklandım ne duruldum.
Ne arandım ne soruldum.
Memnû olana vuruldum.
Ölüm der ki gel kendine.

Yağmur vermez bir bulutum.
Bomboş kaldı, gönül kutum.
Kıramadım nefis putum.
Yedi beni kendi hûtum.
Ölüm der ki gel kendine.

Ben ki garip bir Yûnûsum.
Dahi bilmem ne ulusum.
Nârsız, nûrsuz bir fânusum.
Boşa harcadım cülûsum.
Ölüm der ki gel kendine.

Ağustos 2015

Memnû: Yasak
Hût: Balık, Hz.Yunus’u yutan balığa benzetilen nefis, nefs-i emmâre
Cülus: Padişahın cülus merasiminin ardından kapıkulu askerlerine verilen cülus bahşişi, cülûsiye