Sen gittin.
Kapı kapanmadı ardından,
Ne bir ses kaldı,
Ne de yankılanacak bir neden.
Anlamaya çalıştım,
Bir suskunluğu sayfalara çevirdim.
Her boşlukta seni okudum,
Ama hiçbir cümle bitmedi bende.
Bir şey demedin.
Ve aslında en çok da o sustukların
Kazındı içime.
Sesini değil, sessizliğini ezberledim.
Aynı odadayım hâlâ,
Eşyalar yerli yerinde,
Ama ben başka bir halin içindeyim artık,
Sanki adımı bile unutmuş gibiyim.
Kalan bendim…
Ve kalan her şey, sende gitmiş.
Bir ben kaldım anlamaya çalışan,
Bir ben yutkunan... alışamayan.
En çok da,
sana soramadıklarım yandı içimde.
Anlamanın yüküyle ezildim,
Suskunluğun içinde kayboldum.
Ve şimdi,
geride kalan ben,
Sessizliğin tam ortasında,
Seni hep sevmekten vazgeçmeden...
Anlamayı seçerek,
Susarak,
Ölmeden önce bile seni bekleyerek kaldım
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 19.7.2025 15:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!