Ancak güneş batınca kendime gelebiliyorum.
Kalemimin kağıt üzerindeki gölgesine bakıyorum.
Ben de gerçeklerin gölgesinde yaşıyorum,
Yaşıyordum hayallerimle birlikte.
Bu nasıl bir körlük ki gözlerim açık ama göremiyorum,
Değerini bilemiyorum hayatımın.
Evet uzun zamandır yazmıyorum da.
Yüzlerce soğuk namlu üzerime çevrildi,
Yüzlerce demir tetik aynı anda gerildi!
Anne, beni söğüdün gölgesinde vurdular,
Öpmeye kıyamadığın oğlun yere serildi.
Üşüştü birer birer çakallar üzerime,
Üşüştü her bir yandan göğsüme, ciğerime.
Devamını Oku
Yüzlerce demir tetik aynı anda gerildi!
Anne, beni söğüdün gölgesinde vurdular,
Öpmeye kıyamadığın oğlun yere serildi.
Üşüştü birer birer çakallar üzerime,
Üşüştü her bir yandan göğsüme, ciğerime.
