Gerçek Şiiri - Nisan Yağmuru

Bilmiyor bilemiyorum bana neler oldu
Renkler soldu hep beraber mi kayboldu
Görmüyorum bakınca her yer gri ölümün rengi gibi
Beni mi gördüler halimi mi sergilemek istediler
Sensizliğimi mi, harabeye dönüşümü mü dile getirdiler
Sensiz nefes alamazdım
Bir nefes alışımı mı yaşıyor zannettiler, yaşamak eğer buysa
Bak, bana bak, bakınca tanıyamayacaksın ki beni
Ne bakan gözlerim canlı, ne mis kokan simsiyah saçlarım kaldı
Bahtım onları da acımadan darmadağın yaptı
Yılanın derisini değiştirdiği gibiyim
Çırılçıplak sensizliğimle kovuğuma inime girdim
Şarkılar çalıyor hep gel, acı, gel
Yetmez mi bu bana
Acımadan tek gerçeği gösteren aynalardan vazgeçtim
Bakacak yüzüm kalmadı hiç, mecalim, takatim
Yok olmak artık benim tek duam tek dileğim
Beni assınlar istemem ince urgan
Taşımaz ki yüküm çok ağır benim
İsterim Frenk sicimi çeksin diye dertlerimi
Teselli edenim yok benim
Beklentileri var hep Can bildiklerimin
Ayakta kalmak yetiyor onlara
Eğer ki yaşamak buysa
Derdimi anlatacağım sır tutan akan sulara
Kapkara zifir gece oluyor üstümü örtenim
Yastığım dönüyor çağlayan pınara gözyaşlarımla
Ben böyle yaşıyorum, varım, var gibi
Bilmiyorum ben bu muyum ki
Tek yüreğim,gerçek, dünyalara değer,
Sevdiğim, sevdiceğim beni yaşatan aşkım var benim
O gerçekle yaşayacak, onunla birlikte gideceğim..