Gençlik Şiiri - Abdülkadir Karaca

Gençlik bir muma benzer ışıklı,renksiz,donuk
Bu bedene can verir ama bedende konuk
Gidince bulamazsın ne kadar arasan boş
Gençlik bir içe doğsun insan o zaman sarhoş

Gençlik bir volkan gibi yakıp yıkan bir ateş
Yağmuru azaplara,rüzgarı yangına eş
Gençlikte acı tatlı,gençlikte sevinç hüzün
Çocukluğum hep dündü,gençliğim ise bugün

Gençlik gönülde yara tende hayat duygusu
Gençlik ufukta gemi,herkes onun yolcusu
Gençlik yaralı bir kuş,bir gün elbet uçacak
İnsan aradığını hep gençlikte bulacak
(Sonbahar 2001)