ısrarla kalbimizi kiralıyoruz, hayatın şehirlerine. yol olup uzayan yaşımız gibi, sancısı bitmiyor; çocuklukla artan mesafenin.
birbirine yabancılaşan mevsimlerin hüznü yakışmıyor evrenin döngüsüne. oysa söz vermişti iklimler; ekolojik dengeye sahip çıkacağız diye... türkülerimiz ve şiirlerimiz bitmeyecek diye...
yağmurlar yağardı, sonra karlar... sonra deli bir rüzgar, okşardı saçlarımızı. sırılsıklam elbiselerin verdiği ağırlık, bir aşkın ağırlığına yetmiyordu. öyleydi işte... sevmenin ne olduğunu ayırt edebilmek, koskoca bir ömür sancısı...
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
