Gençliğim Kayıp Şiiri - İsmet Ülker

Bende; sevdim, sevildim bir zamanlar…
Ar damarı çatlamamıştı henüz toprağın.

İçten içe yaşanırdı eskiden sevdalar,
Duygular dillendirilmezdi; kalp olsa da darmadağın.

Tabiat ana çırılçıplak uyurken gecenin koynunda,
Kimse gönül koymazdı icabında.
Bülbül ilan-ı aşk ederken,
Gül hâlâ goncaydı dalında.

Sevmenin, sevilmenin bir tadı, tuzu vardı;
Kızlar yavuklusuna oyalı mendil işler, yollardı.

Doyasıya yaşayamadım aşkı vakti zamanında…
O eski günlerin tadı tuzu hâlâ damağımda.

Su misali akıp geçti zaman,
Bahar’ım oldu gamlı hazan.

Güneş içimi yakar kavurur,
Rüzgâr yaprak misali savurur,
Gözyaşlarım sağanak yağmur,
Nilüfer çiçeği nasıl da mağrur…

Sükût-u hayâle uğradım şimdi!
Sana bakıp gördüğüm, ben miyim?
Bu yüz, bu gözler, bu eller… benim mi?

Cevap versenize; size soruyorum aynalar…

Saçlarım siyahtı benim; şimdi neden beyazlar?
Bari siz bir şeyler söyleyin, anılar!

Yıl yıl…
Mevsim mevsim…
Şehir şehir…
Sokak sokak…

Elimde birkaç resim,
Biraz da korkarak;

Gençliğimi arıyorum!

Zaman resmen aleyhime işliyor…
Yılların bu yaptığı çok ayıp;
Çektirdiğim fotoğraflarda gençliğim kayıp!