Tahta kapılı bir evimiz vardı
Yolu yirmibir basamak aşağıda olan
Ve yaşıma denk gelen sokağıyla
Onsekizinci sokak
numara onsekiz
Yolculukları hiç sevmem
İlk o sokakta eller sallandı ardımdan
İlk o sokakta ağlamayı öğrendim
Hüzünlenmeyi
Şiir yazmayı orada sevdim
İlk o sokakta terketti beni çocukluğum
Ve ilk orada uçtu gençliğim elimden
Ve ben şimdi 22 yaşındayım
Kahretsinler beni
Hala ağlıyorum ve hala hüzün doluyum
Şu an 22 inci sokak
Numara 22.....
Kayıt Tarihi : 8.11.2008 16:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!