Gelsene Şiiri - Fevzi Emir Yılmaz

GELSENE

Fevzi Emir Yılmaz

Zehir gibi karışmışsın kanıma,
Beklemek bin zulüm hırçın yanıma;
Sabır sirayet etmiyor bitmeyen efkârıma,
Sel gibi gürleyip, akıp gelsene.

Kapı kapı dolaşırım peşinde,
Canına can, gönlüne yâr olduğumu bilsene.
Gözüm görmez senden başka kimseyi,
Aşkından kör olduğumu görsene.

Cennet edip bana bu dar zindanı,
Karanlığı ışığınla boğsana.
Mehtâbı sensin gecemin, yıldızı sen, nûru sen,
Sabahıma güneş gibi doğsana.

Yüreğimi yarım koyup da gittin,
Seninle tamam olmuştum, ne çabuk bittin.
Gölge gibi her adımda peşinden gittim,
Yorma artık, öz yurduna dönsene.

Divâne olsam da senin yüzünden,
Ayrılmam izinden, çıkmam sözünden.
Bin ilhâm alırım o gül yüzünden,
Âşığına mâşuk gibi baksana.

Ne kadar zor imiş lütfuna ermek,
Bunca yıldır çektiğime değsene.
Çölündeyim bu kapkara sevdanın,
Yağmur gibi damla damla yağsana.

Ey bahtımın ulaşılmaz kadını,
Duymaz mısın bu gönül feryâdımı?
Gözyaşıma eş eyleme adını,
Ya canımı al, ya merhamet etsene.

İlâhi yazgıdır deyip eğdim boynumu,
Yetmedi mi kaşlarını çattığın?
Ben de Allah kuluyum, revamıdır yaptığın,
Benim de yüzüme artık gülsene.