İklim durdu,yağmur durdu,yaz,durdu.
Ciğerimin ortasında kimsesizlik kudurdu.
Güneş battı,gün geceye savurdu,
Olan oldu,giden geri gelmesin.
Çiğdem durdu,çisi durdu,pus durdu,
Gözlerimin arasına sanki ecel oturdu.
Gözlerim ki,ilmek ilmek ona aşkı dokurdu,
Tezgahı kapattım,kimse girmesin.
Ne buhran,ne afet,ne de felaket,
Ayrılık,ömrümün sofrasına kuruldu.
İstermiydim böyle zor,böyle acı ziyafet,
Kimsenin boğazından bir lokması geçmesin.
Kayıt Tarihi : 20.2.2015 00:19:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!