Gelir Şiiri - Sait Yalçın

Bu nasıl bir sevgi, nasıl bağlılık?
Kalbimi göğsümden sökesim gelir...
Bu imiş anladım asıl bağlılık,
Kanlı gözyaşımı dökesim gelir...

Ezberlettim sevgin dağlara, taşa,
Ne yapsam da gelir yazılan başa,
Yanıla, yıkıla geldim bu yaşa,
Vebali çok ağır, çökesim gelir...

Ben senin kadrini bilemesem de,
Sendeki ışığı göremesem de,
Bensiz mutluluğu dilemesem de,
Umut tohumunu ekesim gelir...

Seni yerden yere vurduğum için,
Kalbini boş yere kırdığım için,
Onlarca kötü söz saydığım için,
Dilimi kökünden kesesim gelir...

Oysa benim için sen çok özelsin,
Ömür adanacak kadar güzelsin,
O kalbin en güzel gülle bezensin,
Sensizlik zor diyen iç sesim gelir...

Seni ben kaybetmek istemiyorum,
Artık sana kin min beslemiyorum,
Ey güzel duy sana sesleniyorum,
İsyân bayrağını çekesim gelir...

Neden bu çekişme, neden bu isyân,
Kaderle zıtlaşma, sonu hep hüsran,
Aklıma geldikçe anlamsız hicran,
Peşinden bencilce hevesim gelir...

Rüyamda seni yâd ele vermişler,
Gördüm ki bensizken gül istemişler,
Allah'ın dediği olur demişler,
Bakarsın belki son nefesim gelir...

Bu şehrin her yanı hatıra dolu,
Caddesi sokağı onlarca yolu,
Rahat bırakmıyor binlerce soru,
Gözümü boşluğa dikesim gelir...

Bilirim Samsun'da sürem doldu bak,
Fitili hazırla çakmağını çak,
Sılaya dönüşün ateşini yak,
Şimşekler misâli çakasım gelir...

Anladım yalandır bu dünya yalan,
Fâni aşklar sardı, oldum hep nâlân,
Uykusuz geceler, gözyaşım umman,
Soluğum kesilir, ölesim gelir...

Ömür yokuşunda inişe geçtim,
Sanmayın bu sonu ben kendim seçtim,
Mevlâya teslimim, canımdan geçtim,
Kendi kefenimi biçesim gelir...

Sait'im gayem de bitti, heves de,
Yol alma vaktidir davran, âheste,
Belki son sözümde, ya son nefeste,
Akla gülümseyen o resim gelir...

14.04.2025 Ilgaz
Saat :03:35