Gelincik Şiiri - Bayhan Kaplangiray

Uçurumun kenarındayım bir adım ötesi sonsuzluk
Yada kanatlarımı açıp uçacağım
Yüreğimin götürebileceği yer senden başka kaldıysa eğer
Gelgitlerle yaşanan bir hayat işte met cezir misali
Her gelen dalgada bir şeyler bırakır gönlünün kıyısına
Gözler sanki birilerini bekler gibi çok uzaklarda dalgın
Göz görmezse gönül dayanırmış derler
Ya gönlündeki göz hiç kapanmıyorsa bir an bile
Ozaman ne olacak onun penceresi hep açık
Kapatamazsın uğraşma nafile
İnadına her günün doğuşunda tazelersin umutlarını
Mutlaka filizlendireceğim diye ektiğin yer ateşte olsa
Tıpkı kırlarda açan gelincik tarlası gibi kimi beyaz kimi kırmızı
Sende baharda üstünde uçuşan kelebekler gibi bir o kadar zarif
Kelebeklerin ömrü kısa olur ama
Bir sonraki baharı bekler gelincik tarlalarında yine uçmak için
Ömrü o kadar yeter mi
Her bahar olduğu sürece evet
Her gelincik tarlası olduğu sürece evet
Her elimi uzattığımda elindeysem evet
Ozaman baharı ve gelincikleri yaşatmak gerek
Bazen sen bir gelincik ben bir kelebek
İnce narin yaprakların arasına al beni diye kanat çırpacağım
Bahar rüzgarlarında bilinmezliğe sürüklenmemek için
Sıkı sıkı sarılacağım dört yaprak ortasına tam kalbine
Sar beni gelincik, sar sarmala ısıt yüreğimi