Sevginin bedeliydi, yıllarca öncesinden
Takvim yapraklarına dizilip geldi hüzün.
Bazen bir kuş sesinden, bazen dost nefesinden;
Bazen yâr bûsesinden süzülüp geldi hüzün.
Bu nasıl bir döngüdür, bu nasıl bir masaldır?
Diyorlar ki: “Bu sevdâ, imân kadar kutsaldır.”
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta