Geldi Hüzün Şiiri - Esat Anık

Sevginin bedeliydi, yıllarca öncesinden
Takvim yapraklarına dizilip geldi hüzün.
Bazen bir kuş sesinden, bazen dost nefesinden;
Bazen yâr bûsesinden süzülüp geldi hüzün.

Bu nasıl bir döngüdür, bu nasıl bir masaldır?
Diyorlar ki: “Bu sevdâ, imân kadar kutsaldır.”
Uzak, çok uzaklara alıp götüren saldır;
Acıyıp ahvâlime üzülüp geldi hüzün.

Sevgilim bilemedi; bilemedi çiçekler.
Geceler hep hasretle, elemle geçecekler;
Aşkı bilen gönüller, hicrânı içecekler.
Ruhuma damar damar kazılıp geldi hüzün.

Bu kadar acı veren başka bir lezzet var mı?
Gönül başka kederden böyle bir haz duyar mı?
Bilmem elimde kalan zarar mı, yoksa kâr mı?
Ta! Ezelden alnıma yazılıp geldi hüzün.