Bir sabah smyrnada Şiiri - Eymen Özgüven

bir sabah seni düşündüm,
deniz henüz uyanmamıştı
martılar da susmuştu —
yalnızca içimde bir kıpırtı vardı,
izmir kadar mavi,
izmir kadar derin.

sen yoksun dedim,
ama her şey sende başlıyor.
pasaport'ta bir çay bardağında izsin,
karşıyaka iskelesinde bekleyen zaman,
saat kulesinin gölgesinde uzayan hasret.

bir bankta otururken
adını geçirdim içimden
rüzgâr anlamış olacak ki
kokunu taşıdı saçlarıma,
bir an,
bir anlığına sen sandım
denize vuran ışığı.

izmir susuyordu,
ama ben konuştum içimden —
“bir şehir bu kadar benzeyebilir mi birine?”
diye sordum
ve sonra
kendi kendime cevap oldum:
sen, izmir gibi bir şeysin.
hem gidilesi,
hem kalınası.