Gel gör (tasavvuf ) Şiiri - Suzi Ayyıldız

Gel Gör
"
Gel gör ,sen ile...
Bir adımlık mesafede nice ömürler var.
Nice “ben”ler var ki,
Yok olmadan var’a eremeyen.

Bir “Elif” kadar dimdik duran nefsi
Bir “Vav” gibi bükmeden
Hak'ka yaklaşılmaz.
Zira aşk, boynu bükük olanın dilidir.

Gel gör ,
Dil sustuğunda kalp dile gelir,
Kalp sustuğunda sır açılır.
Çünkü Hak, kelamdan çok kalbin sessizliğini duyar.

Gel gör...
Sana ben deme!
"Ben" dedikçe perdelenir yüzün.
"Hiç" de,
Hiçlikte Hakk’ın cemali zuhur eder.

Nefes dediğin, emanet bir suskunluk.
Ruh dediğin, o nefeste gizli nur.
Bir kere "La" de,
Gerisi zaten Allah'tır.

Zikrini dudağından değil, varlığından et.
Zira ölmeyen nefsin secdesi kibirdir,
Ve kibirle vuslat,
Yalnızca uzaklıktır.

Gel gör,
Her susuş bir secdeye dönüşebilir,
Eğer içine dönebiliyorsan.
Ve her gözyaşı,
Arş’a yazılmış isimsiz bir duadır.

Gel gör...
Yürüyen ayak değil, ruhtur.
Konuşan dil değil, aşktır.
Ve aşk, susarak haykırmaktır.
Kıyamette bile sensizlik yokmuş.
Küllerle, kalbimle, gözyaşımla geldim;
Ben yokum,
Sen varsın artık...

Gel gör…
Ben yokum.
Sen de yoksun.
O var.
Sadece O.

---