Gel Efendim Şiiri - Mehmet Ak

Öyle muhtacım ki sana
Lütfun olur,gel Efendim.
Bu hasret,bu sevgi sana
Solmayansın,Gül Efendim.

Seninle güldü insanlık
Nurunla bitti karanlık.
Şeref verdin,aziz olduk
Sultan-ı Rusül Efendim.

Senin kutlu yolun varken
Yol aradık sonu hüsran
Duvarda asılı Kur'an
Ah! İşimiz kül,Efendim.

Ümmet olmuş darmadağın
Cehalet şer yığın yığın
Tarumar ocağım bağım
Bülbül ötmez lal,Efendim.

Şefkatliydin,sevgi verdin
Muhtaca kol kanat gerdin
Yetim hakkını gösterdin
Sensiz huzur yel,Efendim.

Mevlana'nın hoşgörüsü
Yunus'un insan sevgisi
Hacı Bektaş'ın görgüsü
Senden gelen yol,Efendim.

Yuvamda baş köşe senin
Anadolum senin evin
Lütfet,köy köy şehir gezin
Yeşillensin çöl,Efendim.

Halimiz bu,çok elemli
Sen ağlama mahsun Nebi!
Bahar yakın,hazan bitti
Artık bize gül Efendim.

(19.04.2015)