Gel Deseydin Gelirdim Şiiri - İbrahim İmer

Hiçbir zaman hayattan çok şey beklemedim.
Biraz huzur,
Birazda güven yarınlara dair.
Belki de bencildim beklentilerde.
Çünkü kakaolu dondurmanın tadını merak eden çocuklar,
Bir türlü öğrenemiyordu.
Bisiklete binmeyi bir türlü öğrenemediğim gibi…

Düşlerim bulutların üzerinde olmadı hiç.
Sadece,
Biraz huzur,
Biraz güven yaşama dair.

Senden yoksun duygularla,
Mutsuz iken benliğim…
Sen neden güven veren olmadın ki yarınlarıma?

O kadar çok söylemeni bekledim ki!
Sen bana hiçbir zaman söylemedin o sihirli cümleyi,
Hani sevgiye dair olan….

Kaçak yaşamın ardındaki,
Beklentilerde saklı kalan bir iki kelimeydi sadece,
Hani düşünüpte, zikretmediğin cümle…

Bir garip hüzün çökerdi.
Baktığım zaman gözlerine.
Oysa ben çok şey istememiştim senden.
Hani sadece biraz güven..

Sen şimdi nerdesin kim bilir.
Hangi kollardasın.
Duydum ki gelin olmuşsun.

Biliyor musun?
Kaç zaman oldu alışamadım yinede sensizliğe.
Kaç zaman oldu artık tıraş olmayalı.
Kim bilir.
Belki yalnızlığa alışırım da.
İçimde kanayan sensizliğe,
Alışa bilir miyim bilmiyorum?

Geceleri bir garip hüzün çöküyor üstüme,
Bir garip sensizlik…
Gözlerine bakma isteği çöküyor yüreğime..
Çok zor gelse bile sensiz yaşamak,
Kalbim acır, üşürüm,
Ama gel diyemem ki sana…
Şimdi neredesin kim bilir.
Hangi kollardasın.
Duydum ki gelin olmuşsun,
Yaban ellerde,

Oysa gel deseydin.
Yalnız bir kere gel deseydin.
Herhangi bir karanlık gecenin sabahında.
Korkulara yenik iken…
Bir kerelik gelseydim sana…

Hani unut demiştin beni,
Bir Pazar akşamı
Son konuşmamızdı ikimize dair.

Oysa,
Ben sana hiç sitem içinde olmadım.

Hani bazen aramak istesem de seni.
Dur diyor
İçimdeki küçük çocuk.
Belki başka yerdedir aradığın huzur.
Bulsam da sensizliği,
Bilmem ki?
Sensizlikle başa çıkabilir mi?

Ankara, Çankaya, 08/02/2006
1997 deki bir Pazar akşamı hatırasına