Gel de İçme Şiiri - Ömer Tomruk

Rengârenk özlemelerimle,
Boynuma doladığın kollarının kölesiyim ben.
Yanağın duruyordu ensemde,
Nefesini duyduğumda sırtımdaydı kalp atışların.
O ne güneş kıskandıran bakışlardı,
Akşamın bir vaktinde…
Şahin tepesi,kartal yuvası,
İkisinin arası altın kum sefa sofrası…
Ah ulan tekmelenmiş yüreğim ah.
Gel de içme granit sevdaların şerefine…

Bir rüyaymış meğer gördüğüm,
Zehir zemberek ömrüm kalmış geride…
Yağmurları seviyordum ya hani,
Gözyaşlarımı gizlediğinden di o…
Görme sana ağladığımı,
Bilme sana yandığımı bilme…

Neyim varsa çıkarıp yak kadife kaplı sandıktan,
Adımı dahi unut, o yollardan sakın yürüme…
Bedenimi alt ettin,
Hayalime de sık bir kurşun olsun bitsin…
Gölgesi yok nasılsa düşemez peşine…

Her şeyde seni görüyorum çünkü.
Vitrindeki bir yemek takımının tabağında,
Daha açmamış goncaların dikenli dallarında,
Giydiğim şapkada,yürüdüğüm kumsalda,
Ve yudumladığım rakının anason tadında…
Attığım her adımda ve uykusuz gecelerimde,
İstanbul’da,Ankara’da
Koca Memleketin her bucağında,
Kuzeyimde güneyimde seni görüyorum
Ey susuşları vicdansız yar…

Bir de o şarkılar var boğazımı bırakmayan,
Her duyduğumda ömrümden bir mevsim çalan
Dudağım mühürlense de o şarkılar ciğerimde feryat figan…

Ömrüme zayi gidişin var birde…
Ah ulan zamanı kayıp yüreğim ah.
Gel de içme mehtabın soylu gülüşüne…
Gel de içme…