Karga,
taşıdınsa ay ışığını,
kon gönül kıyılarına,
gel beri.
Ses,
dal kırmadıysa,
kıymık taşımadıysa göz,
ruhlara işleyen çığlık ol.
Kanat gölge taşıdı,
zehir karıştıysa söze,
git geri,
yüzünü rüzgârdan koru,
ört karanlığın kılıcını.
Sükût sızlattı,
eğri yel savruldu ruhlarda.
Bilinir:
her konan misafir değildir,
bazısı iz bırakır kırık dallarda.
Bazısı,
ekmeği bölmedi,
tuzu çaldı,
ardında kışı bıraktı
kurak toprağa,
gölgesi düştü
en derin boşluklara.
Kayıt Tarihi : 25.5.2025 10:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!