Menevişlendi o sessizlikle ormanın üstü. Yeşil ve mavi oldu.
Birden önüne çıktı. Sesi durağan, çığırtkan, davetkar. Döndürdü geriye.
Çıkacaktı öne ruh, durdurdu madde’nin alemi. Çıktı o an fırtına.
Ve bekledi. O çekilme çekti içine düz, sapmayan yolu soran adam gibi nazikti.
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta