Menevişlendi o sessizlikle ormanın üstü. Yeşil ve mavi oldu.
Birden önüne çıktı. Sesi durağan, çığırtkan, davetkar. Döndürdü geriye.
Çıkacaktı öne ruh, durdurdu madde’nin alemi. Çıktı o an fırtına.
Ve bekledi. O çekilme çekti içine düz, sapmayan yolu soran adam gibi nazikti.
Sana koşmak istedim sabrım tükendi
Takatim tükenmiş gücüm yetmedi..
Sığındım biçare sensizliğime
Resminle konuşup ağladım bugün
Öyle ihtiyacım vardıki sana
Devamını Oku
Takatim tükenmiş gücüm yetmedi..
Sığındım biçare sensizliğime
Resminle konuşup ağladım bugün
Öyle ihtiyacım vardıki sana




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta