Aydınlatmıyor ışık odamı,gün geçtikçe heryer daha çok kararıyor,
Yanlızlık öylesine sardı ki,duvarlarımdaki resimler bile konuşmuyor,
Yere basamıyorum,ayaklarım üşüyor yerdeki kilim sensizliğime darılıyor,
Her gece uyumadan önce sessizliğin ağır örtüsü üzerime bürünüyor,
En sevdiğin elbisemi giyemiyorum,dolabımda sen gelmedikçe eskiyor,
Çık gel artık,sensizlik büyük acı yüreğime sığmıyor,
Her gün doğumunda balkonuma konan güvercin bana seni soruyor,
içimde bir merak
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı
Devamını Oku
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta