Gel Şiiri - Merve Ceylan

Ümit Rençber:

Biz seninle çok 'genç' ayrıldık.
Zar tutuyorduk oysa ki gerçeksizliğe,
Sallamadan atıyorduk düşlerimizi.
Cahil ölmüştüm senin son gidişinde.
Güneş çırılçıplak yıkanırken istasyonun rayında
Ve koyarken o demirlere kulağımızı çocukça
Birbirimize körlüğü izlemek ne güzeldi.
O el sallamalı ayrılıkları izlemek ne güzeldi.
Öküz oturuyordu içimize
Kaçırdığımız trenlere gülerken.
Biz de içimize bakıyorduk..
Gençliğimize ortak olan ağaç bile 'yaş'landı.
Sen hala gittiğin yerdesin!
Baş parmağımla işaret parmağımı
Bir izmaritin dudaklarına dikmeden,
Çok geçe kalma,
Bu akşamüstü çıkıp gel...

Merve Ceylan:

Biz seninle hep ayrıydık.
Senin aklıkların vardı,
Benimse sana yakışan karalıklarım.
Uzanırdık boylu boyunca güneşin ahengine,
İçimizi yakmasına izin verirdik.
Rengini kaybeden bütün yeşillikleri
Matemimizle kirletirdik.
Ah aşkın kahpe şehri,
Senin yüzünden bizi kimse sevmedi!
Ve senin sayende körelttik kalplerimizi!
Bir akşam üstü çıkıp gel sen,
Eğer istersen,
Şehri yakarım sevgili...

Ümit Rençber:

Biz seninle çok 'genç' ayrıldık.
Geç'leri kovalardık hatırlar mısın?
Erken kalkardık aşkın taa körüne
Ve sen beni göz bebeğin yapıp
Tekrar uyuturdun yeşilliğinde.
Çok olmadı aslında gidişin,
Kaç kahve öldürdüm uykuma bilmiyorum.
Ama
Başlagıcında yoklaşırken biz ayrılığın
Günlerden kıyametti.
Hatırlıyorum,
Öylece adım adım koptun yüreğimden.
Ve ben ağlamaya doğmak için yeniden,
Çok geçe kalma,
Bu akşamüstü çıkıp gel...

Merve Ceylan:

Ayrı ayrı dolaşan biz'dik aslında.
Ellerin vardı senin,
Ellerimde yatıya kalan.
Ve gözlerim vardı benim,
Gözlerinde pusuya yatan.
Ellerinde uyuttun beni be adam!
Olsun,
Kızmıyorum sana ki uyanmadım hala..
Biraz çabuk ol ama,
Mumlar sönmek üzere..
Adam,
Gel de mumları ser üzerime...

Ümit Rençber:

Ya gelecek'tin
Ya da geçmiş'im.
İki seçenek sunuldu zaten bana,
Bütün yaşamımı itip
Seni seçtim ben.
Bana gelmedin be kadın!
Bari 'kendine' gel...

Merve Ceylan:

Ah be adam,
Sen 'gelmeydin',
Ben de 'gelmedim'
Şimdi hiç olmadığım kadar,
'kendimdeyim'...
Özür dilerim...

o1.47 | o5.o1.11
Merve Ceylan & Ümit Rençber