Gel Şiiri - Mustafa İbiş

Gel sürüncemede kalan aşkın kurbanı gelde bahtım açılsın
Afakımı saran o zillet duvarları bir bir parçalansın
Senin gelişinle bahtıma yeniden nur yüzlü şems doğacak
Kamerin ziyası kaybolacak yıllardır süren karanlık parçalanacak.

Gel ey elli yıldır özlemle,hasretle beklediğim nur yüzlü güzel
Gelki dünyam şenlensin, esmesin o bahtımda'ki kara yel.
Kara yel estiğinden buyana ömrümün tamamı zelil oldu.
O günden beridir güneşim söndü,aşkımın ziyası kayboldu.

Ne acı bir son; yalnızlık ağlasamda kimse duymaz sesimi.
Yalnız kulaklarım duyar vicdanımın küt küt inlemesini.
Gel bir ömür özlemle binbir ümitle beklediğim hasretim
Gelki dünyam şenlensin duyulsun yıllardır duyuramadığım sesim.

Gel diye feryat ediyorum, neden bir türlü duymuyorsun,
Duyuyorsunda beni yoksa benimle oynuyormusun,
Gel diyorum gelmiyorsun, nedir bu çektirdiğin işkence.
Gelirsin diyerek nöbet tutuyorum bitmeyen karanlık gecelerde

Ne gündüzüm gündüz ne gecem gece acayip bir haldeyim.
Her şeyin zengini olsamda yetmiyor bir senin fakirinim.
Gelişin gönlüme nur dünyama nur aşkıma nur verecek.
Gel diyorum gelmiyorsun nedir gelmeni engelleyen gerçek