Gel Şiiri - İbrahim Yıldırım 4

Gel, ben ve sen anka kuşu gibi küllerimizden doğalım.
Ben ve sen yeni açmış bir çiçek olalım.
Oğlumuzla devlet, kızımızla oba olalım.
Gel ben ve sen yine birbirimize aşık olalım.
Seni yine terk edersem kendi kılıcımla doğranayım.
Eskisi gibi koş bana gül fidanı.
Eskisi gibi gül bana sevdiğim.
Eskisi gibi bana bak ki,
İsa'nın diriltiği insanlar gibi bende dirileyim.
Senin gidişinle cihan başıma yıkıldı.
Sensin bana hayat veren.
N' olur gel gül fidanı.