Gel Şiiri - Ali Dost Gürgöz

Bekleyiş

İçerisi cayır cayır yanıyor,
İnsanlarda bir telaş.
Koşturmaca…
Neyi, nereye yetiştireceklerse
Anlam veremiyorum artık.

Her çeşit kovuşturmadan
Alıkoyuyorum kendimi…
Tüm telaşlardan
Kurtarıp yalnızlığımı soluyorum.

Bir nefes ara ile
Dışarı bakınıyorum.
Yaprak onamıyor soğuktan.
Kuş kanat çırpsa —
En uzak mesafeye,
Son şansıymış gibi
Vuracak kendini masal dünyasına…
Çünkü hapsolmuş
Bir çamın dalına.

Pencereden bakıyorken,
Bir anda
Kendimi aşağıda buldum.

Hava camdan buz…
Ustura gibi
Kesiyor değdiği her yeri.

Çamlara saklanan kuşların
Fotoğraflarını çekerken
Huzursuz ettim sanki!
Yüreği ağzında olan ne varsa
Her şeyi…

Uçuşmalar başladı.
En uzun mesafe,
Bir dal kadar uzak,
Bir çam ötesi.

Aklımın ucundan geçmeyen bir anda
Gözlerimin önünde canlı yaşandı:
İnsanın varlığı…
İşte,
Doğayı bile huzursuz etmeye yetti.

Mahcubiyet ve çaresizlik
Doldu yüreğime.

Yürüdüm karla kaplı bozkıra doğru,
Sonra koştum yokuş yukarı.
Soğuk, ciğerlerime dolan oksijeni
Buz kesene kadar…
Nefes nefese, ölecekmişim gibi.
Durdum beyhude.
Döndüm mecburen
Başladığım yere.

Duygularım ürperdi,
Gözlerim pür dikkat
Vadinin derinliklerine daldım.

Kar kadar beyaz
Bir hayat düşledim.
Belki şans döner,
Olmayan olur diye.

Tıpkı efsanelerdeki gibi
Sen de gelirsin
İlk başladığımız güne…

Şimdi…
Hep gelmeni bekleyeceğim.
Gelmeyeceğini biliyor
Olsam bile…

ADG
Haymana 27.01.2017