Gel
paslı bir kilidi vurdum gönlüme
kapıları sensiz açılmıyor gel
aşkın kadehini aldım elime
tek başına sensiz içilmiyor gel
yanık bir türküsün sen dudağımda
iki damla yaşsın sen yanağımda
hasretin kokuyor aşk sokağında
tek başına sensiz geçilmiyor gel
kopardım dünyayla bütün bağımı
uğrunda harcadım gençlik çağımı
yollarıma örmüş kader ağını
tuzakları sensiz seçilmiyor gel
hangi bahardasın hangi mevsimde
hıçkırıksın şimdi kısık sesimde
baş ucumda bulun son nefesimde
bu candan da sensiz geçilmiyor gel...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta