“Önce, ipil ipil süzüldük sevgili’nin nazar penceresinden.
Sonra bir düştük ki, kalkamadık!
Öldük sanki!
Üzerlerimizi zemheri karanlık örttü
Mektuplar ve kağıtlar iki yüzlüydü
Kalem ve mürekkep saçlarını ördü
İçimde biriken telaşlar bana yüktü
İşte şimdi;
Geçti, geçtik artık sevgili.
Sen benden, ben senden
Şiirler gözbebeklerinden
Çiçekler gönül pencerenden,
Hayat kısaydı ve sen fazla uzundun
Ne can kaldı bende, ne de zaman
Benim zamanım geçti sevgili
Kara trenime biner giderim imdi..
Geçtik sevgili
Okunsun o vakit arkamdan fatihalar
Kabrimde bitsin nazlı papatyalar
Ve geride kalanlara bir niyaz
Geçti gitti hiç bitmeyen ayaz
Geçti sonunda sevgilim, geçti!
Mustafa Öztepe
Kayıt Tarihi : 25.1.2019 10:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
“Ne geçmedi ki şu dünyadan? Ahlar, vahlar, hiç dinmeyen feryatlar.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!