Geçmiyor Şiiri - Şevval Mirhan

Geceleri daha çok hissediyorum yokluğunu. Sensizliği yaşamak en çok da o zaman zor geliyor. Her nefes alışımda bir boşluk hissediyorum göğsümde. Gun içinde pek belli olmuyor gidişin. Arkadaşlarımın kahkaları unutturuyor seni bir sureliğine de olsa. Dersler, odevler, okul, kitaplar derken geçiyor saatler, fark edemiyorum bile gun ne zaman bıtmış. Ama gece tum karanlığıyla gelip ben başımı yastığıma koyduğumda, sesin gecenin tum sessizliğini bozuyor.Bakışların geliyor aklıma. Gozlerinin mavisi akıyor içime. Bir muzik duyuyorum uzaklardan, ayrılık şarkıları çalıyor. Yaşlar gözlerime dolduğunda sıkıca yumuyorum gozlerimi. Her şeyi unutmak, başımdan savmak için karanlığa dalıyorum. Ama yine sen. Bir gece olsun bırakmayacak mısın peşimi? Yaşlarım sıkıca kapanmış goz kapaklarımın arasından sızıp yastığımı ıslatıyor. Her damla senden bır parça alıp goturuyor benden. Uzun bir bekleyişin ardından uykuya dalıyorum.Sabah gözlerimi açıyorum, gunes tepede yukselmış. Yorucu ve hızlı bir gun daha geçiriyorum, aklımda hiç yoksun. Sonra ay tum parlaklığıyla gunesin yerini alıyor, gece olmuş. Özlemiyorum diyorum kendime, bu defa yalanlarım doluyor damla damla gozlerime. Ufak damlalar karışıyor yastığıma. Ve yine uyuyorum. Her gece aynı acı, her gece aynı bekleyiş. Değişen tek şey gidişinin ardından geçen gunler.