Geçmişimi bırakıp kendimi seçtiğim gün

Geçmişimi değiştiremeyeceğimi anladım. Geçmişimi kabul edip hayatıma devam ettim. Artık eskisi gibi üzülmüyorum, artık derdimi anlatıyorum. Geçmişimi kabul ettiğimde kendimle olan o amansız savaş bitti ve kazanan ben oldum.

Zor oldu. Bazen “hiç geçmeyecek” dedim, bazen “ben bunu atlatamam” dedim. Ama sonra atlattım. Geriye dönüp baktığımda beni alkışlayan içimdeki o çocuk bana gülümsüyor. Artık kendime ilaç olmayı öğrendim.

Önceden isyan ederdim: “Neden böyle? Neden bu benim başıma geldi?” diyordum. Şimdi ise bir şey olması gerekiyorsa oluyordur. Kaderin önünde durulmazmış ama kader biraz da bizim elimizdeymiş, bunu anladım.

Bir insanla küsüyoruz, hayatımızı zindan ediyoruz. “Neden o bana bunu yaptı, neden böyle oldu?” diyoruz. Halbuki onun senin hayatından gitmesi gerekiyordu ve gitti. O sana zarar veriyordu, sen farkında değildin. Belki seviyor diye katlanıyordun. Ama sonra durup düşününce aslında gitmelerinin senin adına daha iyi olduğunu anlıyorsun.

Hayatı sevmeyi, kendimi sevmeyi ve kendimi dinlemeyi öğrendim. İnsanlara bağıra bağıra derdimi anlatıyorum. Anlamıyorsa, demek ki anlamak istediği kadarıyla anlıyor diyorum ve yoluma bakıyorum. Gitmesi gerekenleri ben kendim yolcu ediyorum. Çünkü kaldıkça bana zararları dokunuyor. O yüzden kendi ellerimle yolcu ediyorum onları. Üzülmüyorum, çünkü her şey bizim için. Mutluluk hak edenin kapısını çalıyormuş, bunu anladım.

Ve dediklerimizi hayatımıza çekeriz. Her gün kötüyü söylersek hayatımıza kötüyü alırız. Evrenin bir oyunu… Garip ama hiç şaşmayan bir oyun.

Artık geçmişimi açmıyorum. Geçmişimi yargılayanlara dönüp:
“Evet, ben bunu yaptım ama geçmişim benim bugünkü ben olmamı sağladı. Ayrıca beni yargılıyorsunuz ama siz hiç hata yapmadınız mı?” diyorum.

İnsanlar kendi pisliklerini halının altına süpürür, sizin açığınızı aramaya başlarlar. Onları dinlemeyin. Size bunu yapanları hayatınızdan çıkarmak için beklemeyin, hemen gitmesine izin verin. Siz onların dedikleriyle var olmadınız. Hatanızdan ders çıkarıp yolunuza bakıyorsunuz. Önemli olan da bu zaten.

Sürekli aynı hataya düşen insanlardan da uzak durun. Ama hatasından anlamış, o hataları telafi etmeye çalışan insanları dinleyin. Çünkü onların dinlenmeye, anlaşılmaya ihtiyaçları vardır. Siz onları itmeyin, çünkü ittikçe o boşluğa daha çok kapılıp gidiyorlar.

Bir şeyi demeden önce birçok kez düşünüp öyle konuşun. Sizin umursamadan dediğiniz kelimeler bazı insanların kabusu oluyor. Siz iki gülüp eğleneceksiniz diye o insanın hayatını zindana çeviremezsiniz.
Geçmişim beni tanımlamaz; ben seçimlerimle, sevgiyle ve cesaretle ilerlerim.