Ömrümün dörtte biri,
belki yarısı , belki yarından da kısa.
Puslu bir gelecek
ve gereğinden fazla parlak bir geçmiş.
Anılar anı olma niteliğinde.
Hayatıma giren çıkanlar ya da
girip çıktıklarım.
İz bırakanlar ve iz bıraktıklarım
beni oluşturan dokular.
Alacakaranlığa yakın
izlerken berrak gökyüzünü.
yıldızlar gibi çok uzak bazı simalar,
kayıp gidenler geçiyor gözlerimden
ve dilek değil onları tutmak istiyor,
ellerim parmaklarım.
Ama bilmiyor bazen aklım
yıldızların bir damla gibi düşmeden önceki
parlaklıklarını...
Yıldızlara verilen bir görevdir bazen,
kayıp gitmek.
Zaten vaktimin alacakaranlığında,
biliyorum o ince çizgide
o zifirin gözlerime dolduğu vakit
toprak altımda değil
üstümde bir yığın tabakası halinde
bir set oluşturacak gök kubbeyle aramda
belki bir duaya amin olacağım,
kayan bir yıldızın senfonisiyle
Kayıt Tarihi : 10.12.2020 00:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!