Geceye Sığınan Kalp Şiiri - Sinan Bayram

Bir yıldız düştü içime bu gece,
adı sensin — parladı, sustu, kaldı.
Rüzgâr bir an dokundu saçlarıma,
sanki sen geçtin uzak bir hatıradan.

Zaman, yavaş bir nehir gibi akar,
ben beklerim, suyun kıyısında.
Bir an gelir, yürek taşar,
ve sessizlik konuşur:
“Sevgi, gitse de kalandır.”

Ellerim hâlâ seni hatırlar,
dokunmadığı yerleriyle bile.
Gözlerimde bir yankı —
belki gülüşünden,
belki son vedandan.

Aşk bazen bir ağıttır,
bazen bir dua;
ama hep aynı dilden konuşur:
“Bir kalp, bir kalbi tanır.”

Şimdi geceyi dinliyorum,
her yıldızda senin izini arayarak.
Belki dönmezsin,
ama bil ki —
ben hâlâ oradayım,
sana bakan ilk ışıkta.

Sinan Bayram