Geceye Mektup Şiiri - Seyrani Göl

Sevgili sessizlik,
Şimdi sana yazıyorum,
Çünkü kimse duymuyor,
Kimse bilmiyor bu yalnızlığı.

Gecenin koynunda,
Adını taşıyan rüzgarla,
Kaybolan kelimelerim var,
Senden önce gelmiş,
Benden sonra yaşanan.

Penceremde ay,
Bir mektup gibi duruyor,
Yazamadığım her cümle,
Dudağımda eksik kalan hece.

Sensiz geçen saatlerde,
Zaman ağır bir yük,
Her dakika bir yürek kırığı,
Her nefes eski bir anı.

Biliyorum,
Gelmeyeceksin,
Ama yine de yazıyorum,
Çünkü seni beklemek,
Bu gecenin en gerçek yanı.

Bir yanım seni yazıyor,
kelimelerle sarıyor yokluğuna,
Öteki yanım suskun,
sensizlikle savaşıyor içimde.

Neden hâlâ bekliyorum?
Neden her yıldızda sen varsın?
Her rüzgar sesi, her sokak lambası,
adını hatırlatıyor bana.

Zamanın içinde kayboldum,
ama senden kopamıyorum.
Kendimden uzaklaştım,
bir hayalet gibi dolaşıyorum evde.

Kendime sormuyorum artık,
“Ne zaman geçecek bu gece?”
Çünkü cevap yok,
sadece karanlık var,
ve sende kalmış bir kalp.

Belki de bu gece,
son mektubumdur sana.
Belki de bu sessizlik,
son kez dinlenecektir.

Unutma şimdi,
her solukta sen varsın,
bu gece yazdığım mektup,
kırılmış bir kalbin
en derin, en yalnız çağrısı
duyulmayı bekleyen bir yankı.
S.GÖL