Geceye Günaydın Şiiri - Figen Güler

Gözlerini henüz kapatmıştı ki dünya;
Ay yorgunluğunu anlatıyordu yıldızlara.
Sessizlik nöbetindeydi sokak lambaları;
Bir ses, geceye günaydın diyerek fısıldadı.

Uyanma vaktin geldi artık ey karanlık;
Sabah güneşe değil, sana da yakışır artık.
Her karanlık kendi içinden doğurur ışığını;
Bir gülümseme ser, düşürme sen gardını.

Kendini karanlık sanan o kalplere,
Bir parça ışığı bırakmalısın umut diye.
Duyur sesini, unutma, hep bir yerlerden;
En koyu gece günaydınla çözülür bazen.

Ve hatırla, yıldızlar kaybolmaz gecede;
Sadece bekler sabırla sabaha değsin diye.
Küçük bir ışık, bir tebessüm sana yeter;
Umudu taşıyan eller karanlığı da deler.