Geceye Fısıldayan Şiiri - Kerem Kayar

Sustum, çünkü kelimeler ağırdı,
Bir yaprak gibi düştü sesim taşlara.
Gecenin alnına yazılmış bir yalnızlık,
Kendini saklar sokak lambalarında.
Rüzgâr, adımı unuttu bu gece.
Yıldızlar tanımıyor artık beni.
Ve ben, bir şiirin en kırık hecesi,
Tutunuyorum eski bir şarkının perisine.
Ne yarın umurumda,
Ne dün beni bırakıyor.
Zaman, ellerimde eriyen bir cam,
Kırılınca anlıyor insan:
Sessizlik de konuşurmuş aslında...