Geceye Bükülen Aşk Şiiri - Sinan Bayram

Kaldığın yer hâlâ sıcak
bir anının küllerinden;
dokunsam,
gözlerindeki eski bir gülüş
parlayacak sanıyorum.

Ama sen yoksun…
Rüzgâr bile daha yavaş esiyor artık,
sanki adını anmaktan çekinir gibi.

Kalbim—
sen gidince eksilen bir ses oldu,
kırık bir kemanın
yalnızca yarım notalara kalan
titrek bir tınısı.

Her gece
aynı sokak lambasının altında duruyorum;
ışığı yüzüme vurunca
sanki senin solgun hatıranın
avuç içimde yeniden doğduğunu sanıyorum.

Aşk, bazen
hiç bitmeyen bir vedadır;
kalanın kalbinde
susmayı öğrenen bir çığlık…

Ve ben,
senin yokluğuna tutunarak
ayakta durmaya çalışan
son cümleni taşıyorum içimde:
“Sev beni… ama uzaktan.”

Sinan Bayram