Seni geceye bırakıyorum sevgilim,
O çok sevdiğin biraz ağlamaklı şiirler söyleyen geceye.
Kal diyorsun benimle,
Kalamam.
Ne gecelerin karanlığını,
Ne de ağlamaklı şiirlerle ağlamayı sevmiyorum.
Seni toprağa bırakıyorum sevgilim,
Toprak olsun anılarımız.
Sen ve ben toprak olalım en güzel çiçeklerin dibine,
Açalım beraber bir bahar sabahı.
Ne kışın soğuğunu,
Ne de karın sessiz sessiz ölüm gibi yağışını sevmiyorum.
Seni bir nehire bırakıyorum sevgilim,
Git ve bir daha geri döneme diye.
Nehir aksın, sen ak, zaman aksın,
Günler ayları, aylar yılları yakalasın,
Yakalasın herşey birbirini
Sen hariç.
Ne sensiz zamanı,
Ne de akmayan şeyleri sevmiyorum.
Seni en güzel şarkılara bırakıyorum sevgilim,
En hüzünlü,
Hasretle yanan,
Unutulmayan ama eski şarkılara..
Şimdi sadece eski şarkılarda aklıma geliyorsun.
Ne eski şarkıları,
Ne de bir şarkıda geçmişi hatırlamayı sevmiyorum.
Seni geçmişe bırakıyorum sevgilim,
Bir küçük anı olarak kalacaksın artık.
Oysa ömrümün yarısısın sanmıştım,
Ruhumun ezeli ve ebedi dostusun sanmıştım,
Meğer ne çok yanılmışım.
Ne geçmişi,
Ne de geçmişte yaşamaya mahkum olmayı sevmiyorum.
Sana bir aşk bıraktım,
Ve ben hiç bir şey bilmiyorum ...
Mine Yılmaz Sevinç
15.Ağustos.2022
01:25
Kayıt Tarihi : 30.5.2025 01:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!