Acıya müptela kalmış ömürlerin Mutluluğa baş kaldırışı...
Sen gülünce
Büründü hilal haline ay
Gökkuşağı renklendi
Cemreler düştü toprağa
Irmaklar muhtaç oldu damlaya
Aşikâr oldu zifiri kuytular
Sen gittin
Çiçek açtı hasretin kalbim duvarlarında
İflah olamadı bahtım sensiz
Evvela ertelendi baharlar
Ve kar yağdı dağlarıma
Soğuttu sıcacık kalbim toprağı
İnziva rıhtımında kısas gergefinde yalnızlık
Mahcup bakışlarım sensiz facia yolcusu
Açtıkça bakışlarımız sürurunda kan kokulu karanfiller
Kar boran hüsranında papatyalar…
Bahar kırgınlığı buğusunda ırmaklar
Kirpiklerimde istenmeyen gelin u’mutsuzluğu…
İki kelime bir arada tekrara düştükçe gözlerini
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!