Gecenin Rengi Şiiri - Erdoğan Sarıgül

karayı boğuyor
bu karanlık kentte
gecenin rengi
bu karanlık kentte
gecenin rengi
katran karası
ölümse
kırmızı

bu karanlık kentte
caddeler
denize koşan ırmakların
deltasında son bulur
bıçaklanmış binalar
kuzey rüzgarlarından
ayakta
dimdik durur
bu karanlık kente
suskundur kurtlar
umutlar ulur

bu karanlık kentin
tüm sokakları
birbiri içinden geçer
ve deniz sarhoşu
tüm yaralı martılar
ölmek için
kör kuyuları seçer

bu karanlık kentte
parklar
öksüz sevinçleri sallar
sancılı sanlıncaklarında
yengiye yeminli
hoyrat akşamlar
sabahı veresiye ısmarlar
alacakaranlıklara
hep alacaklıdır hayat
bu karanlık kentte
hayaller de
ekmekler de bayat

bu karanlık kentte
öteki berikine küsmüş
biri
birinin düşüne düşmüş
biri
birinde kendini arar
herkes biraz cinayet
biraz
intihar kokar

sen gittin gideli
bu karanlık kentte
gecenin rengi
katran karası
bu karanlık kentte
sensiz
ölüm
kırmızı