Gecenin Kıyısında Şiiri - Kasım Kobakçı

Yankılanır,
Şehrin kuytularında,
Fahişelerin ezgisi,
Tamtamlar.
*
Usulca süzülür gecenin teninde, yalnızlığın yontusu,
Duygulara dokunan, tarifsiz bir esinti.
Zamanın ötesinde, sessizce akıp giden fısıltılar,
Sessizlik hakim olur, sonra derim ki ben: "Kayboldu gölgeler etrafımdan,
Düşlerim gibi, şafağın ışığıyla sen de kaybolursun."
*
Ruhların karanlıkta dans eden, acıtan heykeli bu,
Ardından çabukça solan, anılar hüzünlü,
Derim ki "Sen bir hayal değilsin, biçimlenmiş ve süslenmiş görüntüne rağmen,
Nedir senin gerçek adın, söyle bana? Zifiri gecenin kıyısında.
Unutulmaz yaşananlar, derin ve acımasız gecenin kıyısında."