Gecenin Çığlığı Şiiri - Meryem Keskin

Büyüdün dediler, yalan söylediler.
Çocukluğumu çaldılar,
Büyümeyi reddeden kalbimden
Her ne kadar büyüdün deseler de, nafile,
Masum bir çocuk var bir köşede.
Ellerini kulaklarına kapatmış.
Sussa çığlık, savursa gözyaşlarını,
Okyanus olacak.

Umutlarımı kestim şah damarından.
Damla damla düştüm, toprağına,
İhanetin pasını attım kanımdan.
Sırlarını astım kalbimin kırık darağacına.
Ayrılığın ağıdını yaktım, ak ellerime,
Mor çiçekler açtı parmaklarımda.
Zararın neresinden dönersen,
Kardır hesabında yüreğim.
Dolandım durdum sabaha kadar,
Boş sokaklarda.
Ellerim ceplerimde, gönlümde efkar.

Gecenin çığlığı kopuyor yüreğimin,
Tufanında.
Öksüz bir sevdayı büyütüyorum.
Öz koynumda.
Üveyliğini hissettirmeden.
Mutluluğu hep uzaktan izlettiler,
Dokunamadım ruhlarına.
Okşanmaya muhtaç yetim saçlarımı,
Dolayamadım şefkatli parmaklara.

Sen bilir misin geceyle savaşmayı.
Karanlığın kollarına bıraktın mı?
Ilgıt ılgıt kanayan kalbini.
Sen hiç gözyaşlarında boğdun mu?
Yarım kalan hayallerini.
Başın, yanlış yastığa düştü mü?
Düşman cephesinde.
Titreyerek baktın mı celladının yüzüne?
Kurşun döktüler mi mim çekilen gözlerine?
Boğazında düğümlendi mi çığlıkların?

Tanımadığım bir şehrin sokaklarına,
Attım kendimi.
Ağustosta tir tir titriyorum.
Çarpa çarpa yürüdüğüm kalabalıkta, yapayalnızım.
Kendi sesimi duymuyor kulaklarım.
Söylesene bana.
Sen hiç sevdiğini bekledin mi?
Gelmeyeceğini bile bile.

Benim: anılarımı hapsettiğim bir hazine,
Sandığım bile vardı oysa.
Kapağını açmaya korktuğum.
Hatıra denilen kabuslarım çıkar diye,
Açamadığım.
Rastgele savrulan bir cümlede saklı,
Anahtar kelime,
Şimdi boşuna uğraşmayın,
Kirletemezsiniz.
Yüreğimin kin tutmayan ellerini.

Son bir sözüm var, bu vefasız aleme.
Düşersem yeniden aşkın diline.
Bir kurşun bıraktım kirpiklerine.
Vurun beni kalbimden,
Gömün o kahve karası gözlerine!!

……Meryem Keskin……
…..17.08.2025…….