Gecenin Bir Vaktinde Şiiri - Serpil Koçar

Gecenin Bir Vaktinde

Gecenin bir vakti uyandım yine
Elimde sigaram
Aklımda gözlerin dolaşıyor ağır ağır
Hayalin sessizce oturuyor karşımda
Bir adım yaklaşsam
Sıcaklığın saracak sanki tüm vücuduma

Sarılmak geliyor içimden
Yorgunluğumu omuzlarımdan alan
Derin bir sarılış gibi
Kokunu doldurmak istiyorum ciğerleime
Sanki dünya duruyor o an
Ama sen varsın sadece içinde

Gülüşün ahh o gülüşün yar
Yüreğimi okşayıp geçen bir rüzgâr gibi
Her yer kabkaranlık olsa da
İçimde bir kapı aralanıyor gülüşünle
Masallarının en güvenli ülkesi gibisin
Sessiz bir rüzgârın taşıdığı umutla
Adın dolaşıyor göğsümde adım adım

Hayaller kuruyorum bize dair
Uzanıp yılların içinden geçiyoruz beraber
Kardelenler topluyoruz dağların doruğunda
Parmak uçlarım soğuğa alışık değil
Avuçlarını tutuyorum
Kalbimi koyar gibi içine
Isınıyorum yavaş yavaş

Ben çok üşürüm aslında bilirsin
Titrek bir yaprak gibi
Rüzgâra çabuk yenilen
Ama sen varsın ya
Tenime değen bir ateş oluyorsun
Kışın ortasında susan kar tanelerini
Sessizliğinle eritiyorsun sevgili

Sana söyleyemediğim sözler
Bu gece odanın duvarlarına çarpıyor
Sen duymasan da
Ruhuna ulaşacağını biliyorum
Aramızdaki o güçlü bağ var ya
Sen ve ben olmayı sürdürüyor

Bir gün bu geceyi sana anlatacağım
Yorgun bir nefesin sıcaklığında
Sen düşüncesi bile üşümemi durduruyordu diyeceğim
Gülümseyeceksin
Gözlerin hafifçe kısılacak
İşte ben o an bütün yalnızlığımı
Koyacağım bakışlarına

O an içimde sakladığım tüm kara kışlar
Bir daha dönmemek üzere çok uzaklara gidecekler.