Geceler Şiiri - İbrahim İlhan 2

Hayaller gecelerde ümitler gecelerde

Geceler öğretir sevmeyi, seni seviyorum demeyi

Geceler sessizdi, karanlıktı soğuktu geceler

Ne kadar soğuk olsa da geceleri sevmem gerekti.

Gecelerin sessizliğinde yankılı sestim

Gecelerin karanlığında parlayan yıldızdım

Gecelerin soğuğunda volkan gibi yanıyordum

Ben gecelere takılırdım gecelerde bana takılırdı

Geceleri severdim gecelerde beni severdi

Kimse beni geceler kadar sevmezdi,

Akıttığım gözyaşlarını geceler sindiriyordu içine

Haykırdığım feryatları kimse bilmese de geceler biliyordu

Ateşli sırlarımı geceler dinliyordu

Sırdaşımdı geceler. Gecelerden alırdım cesaretimi

Geceleri yıkılırdım biterdim

Her şeye kahrederdim yine de geceleri çok severdim

Geceler beni severdi kimse beni geceler kadar sevmezdi.