Geceler Şiiri - Abdulkadir Çakmak

Kötüye yol olur günaha perde.
Sırlar ile kaplı zâlim geceler.
Hani bu gecenin sabahı nerde!.
Güneşi doğmayan zulüm geceler.

Kimine sabahsız, kimine yaren.
Karanlık çökünce kula dert veren.
Kulun çilesinde sefalar süren.
Neşeden dört köşe muzlim* geceler.

Ah ile yükselir derdin acısı!.
Bitmek bilmez kara vaktin sancısı.
Azaba düştüğün kabrin öncüsü.
Hiç halden anlamaz ölüm geceler.

Karanlık içinde giden bir ömür.
Güneşe karşı kim güden bir ömür.
Kara güne sitem eden bir ömür
Nuru bol vaktin ben olam geceler.

Güneş battı vakit zindana çaldı.
AKÇA haller aktan karaya kaldı.
Ecelin zamanı yaraya kaldı
Siz kıyamet olun, ben ölem geceler.

*Muzlim-karanlık