Çağırmayın beni geceler...!
Çağırmayın beni,
Ben gündüzlere vurgunum..
Güneşin aydınlığında büyürüm sereserpe...
Çağırmayın beni geceler...
Kaybolurum karanlığın koynunda.
Gözlerimi kapamaktan bile korkarım,
Bu yüzden hasretim uykuya...
Kopuk kopuk düşler kurmuştum,
Bir ömrün ötesinden.
Alıp götürmeyin düşlerimi,
Çağırmayın beni geceler...
Gecelerin sessizliğinde döner
Değirmen taşları.
Kara sevdalıların çağlayan gözyaşlarıdır suyu...
Öğütür birer birer umutları,
Dağlanmış yürekleri...
Savurur rüzgarlara...
Çağırmayın beni geceler...!
Varsın toprağa düşsün umutlarım.
Yeniden yaşam bulsun gün ışığında.
Varsın dönsün değirmen taşları,
Çağlayan coşkun pınarlardan alsın suyunu.
Öğütsün ıssız gecelerin karanlığını
Ve kara sevdalıların umutsuzluğunu....
Kayıt Tarihi : 9.10.2006 23:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!