Geceler Şiiri - Mehmet Pamuk

yıldızlar yanar önce,
avuçlarımda
kalemler tutuşur
sönmüş volkanlardan daha güçlüdür
bir yangının ortasında
kordur geceler..

bir talan başlar
ve haramiler keser
yüreğin yollarını
düne ait ne kadar haraç varsa
alır kendini benden
zordur geceler..

bir mahkumun özlemi gibi
demirin ayazına yapışır
uykusuz gözkapaklarım
vücudum yorgun
koşar durursun hayallerde
öyleyse
yor beni geceler...

bir iblis uyanır,günahların kenarından
elini tutar dost gibi
bir anlık gaflet
ağzının içinde ekşi tatlar bırakır
o tatlı kemiksiz nefret
her hesabı kendine vereceksin elbet
öyleyse,
sor beni geceler...

güllerden söküp alırsın
kan kırmızı dönülmezlikleri
tek tek
papatya beyazları saçarsın karanlığa
umut diye,kopartır atarsın
sarı bir ölüm yapışır
yüzündeki çizgiye
ve mavilerce denizi özlersin
oysa,
mordur geceler..

dur artık deli gönlüm dur
yazılmaz şiirlerin içinde
kulağımda,
duyulmaz şarkıların hüznüyle
şeritsiz yollar gibisin hayat
şimdi bir yıldız şavkır
göğün göğsünde
kurşun gibi deşer yalnızlığı
öyleyse,
vur beni geceler...