Geceden Doğan Gün Şiiri - Müzeyyen Önder

Geceden arta kalan kelimeler
kanadı kırık kuş gibi
sığınır yorgun bir yüreğe.

Şafak, göğsünde umut taşıyan
bir anne,
doğurur ışığı
ve fısıldar sabaha,
"Her acı, kendi sabrıyla diner."

Yanağıma düşen ılık nefes
ilkbahar rüzgârı
ağaçların teninde gezerken
usulca hatırlatır yaşamayı.

Bir tomurcuk, gizli bir şiir gibi
çatlar
ve yaprak, göğe uzanan
yeşil bir dua olur.

Toprağa kök salan menṣesi
yukarıya değil, içe yönelmiş
her biri vuslata susamış.

Tuzlu bir deniz gibi
çoğu zaman dalgalı
sözlerin ardındaki umut,
bir çocuğun kahkahasında
yeniden vurur kıyıya

Yankılanan nehir gibi
melodi ve ben,
her adımda geleceğe
bir sevda ilmeklerim.